Nasza kadra i terapeuci

Wysoką jakość pracy oddziałów terapeutycznych gwarantują kompetentne nauczycielki oraz zespół wysoko wykwalifikowanych terapeutów.

Tworzymy zespół młodych, wykształconych i kreatywnych ludzi dbających o ciepłą i przyjazną atmosferę w przedszkolu.

Dostrzegamy i rozumiemy potrzeby naszych dzieci.W swojej pracy nauczyciele i terapeuci  wykorzystują najnowsze koncepcje, metody i formy, które gwarantują nauczanie i wychowanie na najwyższym poziomie.

 

Nasza kadra:

mgr Urszula Międzybrodzka-koordynator grup terapeutycznych

mgr Bogumiła Pasierbek-metodyk

lic. Joanna Mendrok-nauczyciel

mgr Anna Eichner-nauczyciel

mgr Karolina Skalbmierska-Waliczek-nauczyciel

mgr Dominika Lorenc-nauczyciel

mgr Edyta Kochutek-nauczyciel

mgr Marta Małolepszy-nauczyciel

 

Terapeuci:

mgr Urszula Międzybrodzka- pedagog specjalny

mgr Anna Starzyńska-pedagog specjalny

mgr Magdalena Bielenin-  logopeda

mgr Katarzyna Skupień-psycholog

mgr Gabriela Klusek- fizjoterapeuta, specjalista Integracji Sensorycznej

mgr Katarzyna Dobrołowicz-Stalka- fizjoterapeuta, specjalista Integracji Sensorycznej

Bardzo ważnym elementem naszej pracy jest zapewnienie naszym Elfom najwyższą jakość zajęć terapeutycznych. Dla każdego dziecka opracowywany jest indywidualny program terapii i nauczania. Treści oddziaływań wychowawczo-dydaktycznych dostosowane są do poziomu rozwoju i potrzeb konkretnego dziecka.

Zajęcia specjalistyczne dla dzieci objętych opieką przedszkola, mają na celu nawiązanie kontaktu z dzieckiem, zrozumienie jego indywidualnych potrzeb, odkrycie jego mocnych stron i rozpoznanie trudności rozwojowych.

W czasie zajęć tych, każde dziecko traktowane jest indywidualnie, a sposób pracy i metody dobierane są właśnie do niego. Terapeuci w swojej pracy podchodzą kompleksowo do każdego podopiecznego wykorzystując wiele metod terapeutycznych.

Pracujemy następującymi metodami terapeutycznymi (wykorzystywanymi w całości lub elemntach):

terapia behawioralna – opiera się ona na podstawowych teoriach uczenia, a głównymi jej celami jest: rozwijanie zachowań deficytowych, redukowanie zachowań niepożądanych oraz generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii, tak aby jak najlepiej przystosować dziecko do funkcjonowania w społeczeństwie. Wykorzystuje ona takie techniki jak: systemy motywacyjne, generalizacja, uczenie się w odrębnych próbach i uczenie incydentalne, plany aktywności, kształtowanie.

terapia ręki – ma na celu usprawnianie motoryki małej czyli wspomaganie precyzyjnych ruchów rąk, poprawę umiejętności chwytu, poprawę umiejętności grafomotorycznych, wyuczenie zdolności skupienia uwagi i patrzenia, wzmacnianie koncentracji, poprawę koordynacji wzrokowo-ruchowej, przekraczanie linii środka ciała,.

terapia TEAACCH – czyli Program Terapii i Edukacji Dzieci Autystycznych oraz Dzieci 
z Zaburzeniami w Komunikacji. Do cech charakterystycznych TEACCH należą między innymi: duży nacisk na zrozumienie istoty autyzmu i indywidualnych potrzeb danej osoby, korzystanie z szeregu pomocy wizualnych w pracy, dostosowanie środowiska do potrzeb dziecka poprzez strukturyzację, tworzenie zindywidualizowanych programów nauczania, które uwzględniają wiek, umiejętności, zainteresowania i potrzeby osoby z autyzmem, ścisła współpraca z rodziną dziecka i placówkami edukacyjnymi do których uczęszcza dziecko.

Metoda Dobrego Startu – założeniem MDS jest usprawnianie rozwoju psychomotorycznego dziecka poprzez zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów literopodobnych, liter i znaków matematycznych. Metoda służy przygotowaniu dzieci w wieku przedszkolnym do nauki czytania i pisania.

program rozwoju percepcji wzrokowej M. Frostig i D. Horne – jego celem jest usprawnianie percepcji wzrokowej koncentrując się na jej pięciu aspektach: koordynacji wzrokowo-ruchowej, spostrzeganiu figur i tła, stałości spostrzegania, spostrzegania położenia przedmitów w przestrzeni i spostrzegania stosunków przestrzennych, które to maja największe znaczenie dla rozwoju umiejętności uczenia się dzieci.

system komunikacji alternatywnej Makato i PCS – są to metody wspomagających 
i alternatywnych sposobów komunikacji dla dzieci z trudnościami rozwojowymi, w których wykorzystywane są proste gesty i obrazki.

stymulacyjna metodą Carla Delacato – polega na dostarczaniu kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych w obrębie wszystkich zmysłów, poprzez stworzenie indywidualnych programów stymulacyjnych, a celem ich jest normalizacja pracy tychże zmysłów.

Programy aktywności M. Ch. Knill – opiera się na założeniu, że każde dziecko, można zachęcić do przejawiania własnej aktywności i inicjatywy. Składa się on z czterech programów, programu wprowadzającego oraz specjalnego. Stanowią one ramy, dzięki, którym rozwija się kontakt społeczny, ruch i zabawa. Mogą one również stanowić bazę wyjściową dla rozwoju rozumienia i używania języka.

Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne – główną idą tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi tj. z tzw. baraszkowania. Podstawowe założenia metody to rozwijanie ruchem trzech aspektów: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

muzykoterapia i arteterapia – w formach tych wykorzystuje się muzykę i sztukę w celu poprawy funkcjonowania osób z rożnymi problemami rozwojowymi.

W naszym przedszkolu stworzyliśmy odpowiednie warunki do realizowania zaleceń wynikających z orzeczenia PPP oraz IPT. Posiadamy gabinet logopedyczny oraz pedagoga specjalnego, a także salę do rechabilitacji, salę Integracji Sensorycznej.

INTEGRACJA SENSORYCZNA (SI)

Nie ma nic w umyśle, czego by przedtem nie było w zmysłach.” (Arystoteles)

Twórcą teorii Integracji Sensorycznej jest A. Jean Ayres, psycholog i terapeuta zajęciowy. Integracja sensoryczna to proces, dzięki któremu mózg otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów, segregując, rozpoznając, interpretując i integrując je ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami, odpowiada adekwatną reakcją. Czyli integracja sensoryczna to taka organizacja wrażeń, by mogły być użyte w celowym działaniu. Zmysły dostarczają nam każdego dnia wielu informacji o naszym ciele i otoczeniu wokół nas. W każdej sekundzie nasz układ nerwowy otrzymuje niezliczone ilości informacji sensorycznych (wzrokowych, słuchowych, węchowych, czuciowych- powierzchownych i głębokich oraz równowagii ruchu). Mózg nieustannie organizuje te informacje i zarządza nimi tak, aby mogły być użyte do formowania percepcji, zachowania i uczenia się. W miarę rozwoju, dzięki zdolności organizacji odbieranych wrażeń sensorycznych nabieramy zdolności do skupiania uwagi na doznaniach, do organizacji swojego zachowania i wykonywania czynności życia codziennego. Ten skomplikowany proces, który odbywa się na wielu poziomach układu nerwowego, prowadzi do rozwoju coraz bardziej złożonych zachowań, w tym procesów uczenia się. Kiedy wszystkie systemy sensoryczne i procesy integracyjne przebiegają prawidłowo i kiedy wrażenia są sprawnie organizowane, to rozwój ruchowy, emocjonalny i poznawczy dziecka dokonuje się bez zakłóceń.

Integracja Sensoryczna zakłada interwencję w momencie, kiedy układ nerwowy ze względu na występujące dysfunkcje ma problem z odbieraniem i przetwarzaniem wrażeń, co przejawia się jako nieumiejętność wykształcenia reakcji adaptacyjnych, które poprawiałyby organizacje pracy mózgu. Celem terapii jest podejmowanie przez dziecko takich aktywności, które produkują u niego wrażenia sensoryczne, prowadzące do wykształcenia właśnie coraz bardziej złożonych reakcji adaptacyjnych.

Zajęcia Integracji Sensorycznej odbywają w specjalnie przystosowanych i wyposażonych salach. Opierają się na aktywnościach dostarczających wrażeń ze wszystkich zmysłów, zwłaszcza czuciowych i przedsionkowych, stąd wśród sprzętu wiele jest różnego rodzaju huśtawek, podwieszeń, sprzętów mobilnych, na których dziecko może doświadczyć różnych form ruchu oraz stymulacji czuciowej i dotykowej.